За што мне такое выпрабаванне?

[Рыгор]

Калі не аддаць сваю душу Богу (не пакаяцца), то ты застаешся сам са сваёй душой. Бог цябе не будзе гвалціць, Ён не адбярэ тваю душу для Сябе. Ён прыме яе, калі ты сам Яму яе аддаш. І што ты будзеш рабіць са сваёй душой, калі не аддаш яе Богу? Ёсць толькі два месца: ад і Рай. Што табе застанецца? Бог папярэджвае, што пасля смерці не набудзеш пакаяння. Тады будзеш раптаць на Бога, што ён не літасны? Ён менавіта літасны, што дае табе свабоду. Ці ты не жадаеш свабоды?

Пытанне:За што мне такое выпрабаванне? Я не хацеў нараджацца. Мяне не спыталі ці зхачу я на гэты свет. Маёй свабодай пагардзілі. За што мяне выцягнулі з вечнага спакою (паўтараю СПАКОЮ) і кінулі на гэтую праклятую зямлю, дзе князем ёсць шатан? вось бунтарскі дух, але як на яго знайсці адказ?)

Калі спадзявацца і верыць Богу, дык разумееш, што Ён ведае, што і за што табе такія выпрабаванні. Усяго мы ўмясціць не можам, не дасягальна для нашага абмежаванага розуму і пачуццяў. Застаецца толькі верыць. Ты ж верыш у бясконцасць сусвету, у тое, што нашыя пачуцці і розум не дасканалыя, дык чаму нельга паверыць у тое, што некаторыя пытанні адносна Бога нам не могуць быць зразумелымі. Чаму не паверыць Яму, не даверыцца?

Нас могуць падманваць пачуцці, сэксуальныя эмоцыі, абжэрства, цяга да цюцюну, наркотыкам, алкаголю і да т.п. Мы можам спакусіцца на духаў шатана, калдаўство. Мы можам верыць, што ёсць дамавы, які нас нават душыў і мы рэальна бачым на сваёй шыі сінякі ад ягоных пальцаў. Усяму гэтаму мы верым. Ва ўсялякую нечысць можам паверыць. Але, калі ёсць усялякія нячысцікі, дык павінны ж быць і чысцікі! Калі верым у існаванне дябла, дык чаму не верым у існаванне Бога?!

Вельмі верым зямным пачуццям, зямным меркам і паняццям, міжпалавому каханню, самалюбству, ганарлівасці, пагардзе, парнаграфіі, срэбралюбству. Любім дзяцей, жонку, бацькоў, саміх сябе больш за Госпада! І гэта для нас зяўляецца нормай. Так выхоўваем сваіх дзяцей. Але ўсё гэта толькі 70-80 гадоў нашага зямнога жыцця. А што потым? Куды мы потым?

Калі не можам паверыць, дык трэба набрацца мужнасці, пераступіць праз сябе, умаліцца і папрасіць Бога дараваць нам нашае нявере, і паслаць сілаў на пакаянне, умацаваць веру. І самае галоўнае, калі нешта незразумела не хуліць ані Бога, ані Сына, а тым больш Духа Святога.

Маліцца ў цішыні, шчыра прасіць Бога дзеля Ісуса Хрыста дапамагчы перамагчы нашае нявере. Прасіць дапамагчы нам любіць толькі Госпада, хадзіць Ягонымі шляхамі і рабіць у нас Ягоную Святую Волю.

Рыгор

[vovaov]

Рыгор

Але ўсё гэта толькі 70-80 гадоў нашага зямнога жыцця. А што потым? Куды мы потым?

потом смерть нашего "я", вы напрасно пологаете, что после будет жить наша душа. Душа это психика тела, не будет тела не будет и психики т.е. души(нашего "я"). То что души после смерти тела не будет обусловлено ещё и другим - бог един и единение не предполагает, что в нем будет нечто отдельное(от остального) как наше "я"(душа). Обдумайте, что есть ЕДИНЕНИЕ бога и поймете, что загробная жизнь души - это миф.

[Рыгор]

Паважаны Вао!

Вы ніколі не чулі што такое "умствование"? Так Будда прыпыняў разважаніі сваіх вучняў.

Мне здаецца, што трэба верыць Слову Божаму. І калі сказана, што пасля смерці нас нешта чакае (адно з двох), дык я гэтаму мушу верыць. Усё астатняе -- пустаслоўе ад лукавага.

Паспрабуйце знайсці ў сне сваю руку і многае зразумееце. На свае вочы ўбачыце потым сябе і вакол сябе духаў і душы. Але лепей гэтага не практыкаваць, а верыць Богу і Ягонаму Слову.

З удзячнасцю за каментар Рыгор

[vovaov]

Рыгор

Мне здаецца, што трэба верыць Слову Божаму

то что бог - един,сказано в писании(это первая заповедьб основа веры), так и верьте этому, только при этом подумайте что значит ЕДИН. Будет ли он единым если в нем будут разные отдельности например ваше нынешнее "я".